Marchew - właściwości zdrowotne

Historia

Marchew jest rośliną występującą w stanie naturalnym w strefie umiarkowanej niemal całej półkuli północnej. W Polsce rośnie dziko na niżu i w dolnych partiach górskich na łąkach, wzgórzach i przydrożach. Roślina ta została udomowiona przez Rzymian jako odmiana siewna już na początku Imperium Rzymskiego, ale nie znalazła uznania i zarzucono jej uprawę. Ponownie udomowiono ją w Afganistanie na początku VII wieku naszej ery jako odmianę purpurową. Żółty mutant pochodzi z Iranu lub Syrii. Natomiast marchew o korzeniu pomarańczowym pojawiła się jako mutant marchwi żółtej w Holandii w XVII wieku i stopniowo rozpowszechniała się na świecie.

Skład

W głównej mierze marchew składa się z wody. Zawiera ponadto składniki odżywcze – węglowodany (glukoza i sacharoza), białka, tłuszcze, a także witaminy (B1, B2, B6, C, E, H, K, PP) oraz prowitaminę A. Marchew to także składniki mineralne, jak np. mangan, wapń i miedź.

Działanie i zastosowanie

Korzeń marchwi wpływa na regulację trawienia, a także obniża poziom cholesterolu we krwi. Ponadto roślina ta wykazuje właściwości przeciwpasożytnicze. Miazgę ze świeżych korzeni lub wyciśnięty sok z marchwi podaje się w przypadkach niedożywienia, niedokrwistości, stanów zapalnych skóry oraz w początkach awitaminozy A. Ważne jest, aby marchew pochodziła z ogródków działkowych, przydomowych lub z upraw biodynamicznych, w których nie stosowano nawozów mineralnych, zwłaszcza azotowych, ponieważ marchew hodowana na tych nawozach może spowodować objawy nietolerancji, a nawet niebezpieczne zatrucia.

Wartość kaloryczna 

100 gram to około 30 kcal

Indeks glikemiczny

marchew surowa – 35, marchew gotowana – 85

Źródła:

Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski - "Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie".